سوگواره اي از رقيم در باره هنگامه ديدار حبيب و محبوب
و گراميداشت ايام پاياني ماه صفر-شهادت رسول خداو حسن مجتبي علي بن موسی الرضا عليهم افضل صلوات المصلين-

 

بلي الرفيق الاعلي

يك سوي حسن گرفته دامان و ردا
وان سوي دگر غمين نشسته ست رضا
خورشيد گرفته سر در پر نور
پر گشته ز بهت   حجم آبي فضا
حيران همه از گردش ايام وفلك
مبهوت همه ز چنگ و آهنگ قضا
استاده زمان و قلب هستي گويا
محبوب خدا رود ملاقات خدا
گيسوي ادب فشانده بر خاك ملك
در صور زمان  دميده گشته ست ندا
پيچيد درين زمانه در ارض وسما
نجواي محمد و بلي الرفيق الاعلي
در صف   ملك مقرب و ني مرسل
خواندنند كه لاحول و لاقوه الابالله